Op 18 februari was de druk bezochte Zeswekendienst van oud bisschop Harrie Smeets. In de middag kon men de crypte op het Oude Kerkhof bezoeken waar nu een nieuwe steen is gelegd in de nis waar oud bisschop Harrie Smeets in ligt.

Hieronder is het openingswoord van plebaan A. de Graaf Woutering te lezen.

Op de eerste zondag van deze Vasten- of Veertigdagentijd houden we de Zeswekendienst voor onze overleden Bisschop Mgr. Harrie Smeets. Welkom u allen, hier aanwezig, in het bijzonder u, zijn beide zussen Marjo Dukers-Smeets en Jenny Krekels-Smeets met uw echtgenoot John, uw aller kinderen en kleinkinderen, de neven en nichten van Bisschop Smeets en ook u, mevrouw Anna Sutic, die vele jaren zo goed voor de Bisschop gezorgd heeft. Welkom u, mantelzorgers, vrienden, bekenden, medegelovigen. Met Diocesaan Administrator Mgr. Maessen en Algemeen Gedelegeerde Kanunnik Quaedvlieg vieren we de Eucharistie welke opgeluisterd wordt door de beide gregoriaanse schola’s van de kathedraal en Herten die ook de Requiemmis op 6 januari opluisterden; een afscheidsplechtigheid welke ons allen nog vers in het geheugen ligt en waar we op terugzien met de gemengde gevoelens van verdriet om het gemis maar ook van dankbaarheid om het meeleven en de medewerking van velen alsook vanwege het goede en waardige verloop van de plechtige stoeten, de Requiemmis en de finale bijzetting in de crypte van de Bisschoppenkapel op het Oude Kerkhof.

We namen toen afscheid van een dierbaar familielid, ‘n vriend en van de publieke persoon die een Bisschop nu eenmaal is, maar vandaag mogen we ook als kathedraalparochie stilstaan bij de medeparochiaan en dagelijkse kerkganger in de Munsterkerk die Harrie Smeets óók voor ons hier in Roermond is geweest en daarom dat de plebaan van de kathedraal vandaag de droeve eer heeft in deze viering van de Hoogmis de hoofdcelebrant te mogen zijn. Want een zichtbare medeparochiaan was hij zeker. Daartoe een bescheiden anekdote, staat u mij toe hier een kleine persoonlijke noot toe te voegen: Ondergetekende dankt aan Bisschop Smeets zijn benoemingen tot plebaan van de kathedraal, deken van Roermond en kanunnik van het Kathedraal Kapittel.

Op 27 september 2020, tijdens Coronatijd, 2 dagen voor alweer een grote ‘lockdown’ vond in deze kathedraal in klein gezelschap de installatie plaats door vicaris generaal Mgr. Maessen. Tijdens het wat merkwaardige samenzijn na afloop, ’n soort receptie met veel afstand houden, kwam Bisschop Smeets in vol ornaat, ‘klein-paars’ genaamd, binnenlopen. We stonden lachend tegenover elkaar: De grote Benoemer die de door hemzelf benoemde kwam feliciteren. Ik begon met hem te danken, maar hij onderbrak dat en zei: “Nou, je mag mij ook feliciteren, want ik heb feitelijk mijzelf benoemd tot jouw parochiaan!” Toen ik hem later tegenkwam en zei: “Ach heden, hoe íss het toch met mijn parochiaan?”, was het antwoord: “Een parochiaan, ja, dat ben ik, maar wel eentje met wie jij zeer rekening hebt te houden…” en dat liet hij dan voor de grap natuurlijk zeer dreigend klinken. Mensen vertelden: “Ik kwam de Bisschop op straat tegen met 2 grote jumbotassen…er stapte een meneer van de fiets af en die begon met me te praten, ik merkte pas heel laat dat het de Bisschop was….we zagen de Bisschop lopen, fietsen, koffie drinken, ijs eten op het Munsterplein…” Ja, Bisschop Smeets bleef zeer zichzelf, was heel benaderbaar, aandachtig, luisterend, onderzoekend, in voor een plezierig praatje, humoristisch; kortom heel zichtbaar binnen onze parochie en in de stad. Ook zijn kwetsbaarheid deelde hij met ons, zijn medeparochianen en dat heeft op velen grote indruk gemaakt door het menselijke gezicht dat soms enigszins abstracte woorden als lijden en kruis toen kregen en heel wat mensen hebben daar inspiratie en kracht uit geput.

De behoorlijk stevige groep dagelijkse kerkgangers van de Munsterkerk was als een warme deken van medeleven en dragend gebed om hem heen gewikkeld; decent, discreet, warm hartelijk met gepaste eerbied en afstand, want allen doorvoelden de diepe symboliek: In de Bisschop is de volheid van de Kerk aanwezig, maar in de lijdende en stervende Bisschop en mens Harrie Smeets herkenden allen een heel concrete en indringende Christus-aanwezigheid die intens stil en nederig maakt. Wij danken God vandaag voor wie Harrie Smeets voor ons is geweest als mens en als onze Bisschop. Voor hem bidden wij dat zijn sterven nu mag zijn een binnentreden in het licht van de Verrezen Heer van Pasen en voor zijn familie, mantelzorgers en dierbaren bidden wij om kracht, troost en sterkte. Zijn werkelijk al weer zes weken verstreken? Het is echt zo. We moeten verder, de tijd, het leven nemen ons mee. Op weg naar Pasen, Feest van leven, verrijzenis, overwinning van het leven op de dood. De veertigdaagse vastentijd bereidt ons voor op het lijden en sterven waar wij allen doorheen zullen moeten, in de schuldbelijdenis bieden we onze kwetsbaarheid aan en openen ons hart voor Jezus, de Heer van leven, liefde en barmhartigheid.

Hieronder zijn de foto’s te bekijken die gemaakt zijn tijdens de dienst en van de crypte in het Grafkapel.