Onze parochianen aan het woord!
De vreugde van Pasen merk je ook hieraan: mensen gaan vertellen! Maria Magdalena, de leerlingen van Emmaüs, de apostelen… en ook onze medeparochianen! Hoe breng je deze tijd door? Hoe heb je Pasen beleeft? Heb je de Verrezen Heer “gezien”? Deze vragen heb ik gesteld aan degenen die ik op een of andere manier tegenkwam. Ik moet zeggen dat alles wat hieronder verzameld is mij heeft bemoedigd en getroost. Mensen hebben eventjes via WhatsApp een berichtje gestuurd of de tijd genomen om een email te schrijven… Hier en daar, door het lezen, komen onze wonden naar voren, dat wat ons doet lijden… daar kun je Jezus “zien”: “Kom hier met uw vinger en bezie mijn handen. Steek uw hand uit en leg die in mijn zijde en wees niet langer ongelovig maar gelovig”. Je ziet ook vreugde! De Heer overwint al onze angsten en al onze teleurstellingen omdat hij verrezen is. Ja, Hij is waarlijk verrezen! Bedankt aan al degenen die op deze manier hebben willen delen. Het is bijzonder waardevol, vooral in de huidige situatie, te kunnen weten wat er in het hart van onze parochie leeft.
Kapelaan Marco
Dankbaarheid
“Door de coronacrisis lijkt het alsof de samenleving tot stilstand is gekomen hetgeen in alle opzichten, rust brengt. Het lijkt of een hogere macht heeft ingegrepen om de wereld te bevrijden van vanzelfsprekendheid, hebzucht en jachtigheid. Alles moest kunnen en alles moest doorgaan. Niets was gek genoeg. Persoonlijk ervaren we dankbaarheid naar God toe, dat de ernstige ziekte waarvan herstellende, zich vorig jaar bij ons aandiende en niet nu in deze coronatijd.”
Ton en Francine – Herten
Terug naar de kern
“Van deze Pasen heeft mij geraakt dat ondanks dat we zo ver uit elkaar zijn (1,5 meter) we toch zo met elkaar verbonden zijn door kleine goede daden. En de stilte in ons hart brengt mij dieper bij de kern, bij de kracht van het geloof.”
Fabienne – Herten
Kleine mooie gebaren
“Hoe heb je de afgelopen weken beleefd?
Een antwoord in 2,3 of 5 zinnetjes lijkt onmogelijk.
Ik zou een heel verhaal kunnen schrijven.
Eerst schrik, angst, wat gebeurd er en wat gaat dit met mij doen?
Ik ben verward en ondanks dat ik meestal alleen ben voel ik machteloosheid en een grotere eenzaamheid dan ooit.
Ik wil naar de ernstig zieke mens, hem verzorgen en bijstaan in zijn strijd.
Maar dit kan helaas niet. Wat kan ik dan doen ?
Ik volg de missen via internet en breng alle bij God.
Er zijn zo’n mooie mensen om me heen die er voor me zijn en ik hoop dat ik er voor hen ben.
Ik maak kleine bloementuintjes en breng ze naar mensen die alleen zijn, een corona patiënt, mensen die het nodig hebben en mensen die me blij maken en bijstaan.
Ik probeer te zien waar ik nodig ben en daar te helpen.
Dat moet toch God zijn die dat mogelijk maakt in mij.
Daar ben ik zo dankbaar voor.”
Een parochiaan – Kathedraal
Geestelijk verbonden
“Dat The Passion niet doorging was een domper. Het had een van de hoogtepunten van 800 Munsterkerk moeten worden. Door Vatican Media, de KRO, en de live-uitzendingen van de Munsterkerk heb ik eigenlijk niets hoeven te missen op liturgisch gebied. Geestelijk de communie gaan is een oefening voor de andere momenten van de dag. Letterlijk een oefening met communiceren. Dat helpt bijvoorbeeld als ik met mijn moeder in het zorgcentrum skype. Het niet op bezoek kunnen gaan bij moeder doet verdriet. Zij heeft zeven kinderen en zij mist ons allemaal. Door haar ziekte kan zij niet begrijpen wat er om haar heen aan de hand is. Ik heb bewondering voor de zorgverleners om haar heen. Met veel geduld helpen zij met skypen, terwijl zij het druk zat hebben. Ik maak ze een compliment en het voelt goed als moeder dan instemmend knikt: dat heb je goed gezegd jongen. Dan voel ik mij dankbaar en verbonden. Een soort van geestelijke communie.”
HK – Munsterkerk
Hij is waarlijk verrezen
“Enkele weken geleden werd ik geconfronteerd met een slecht nieuws bericht: mijn moeder heeft kanker met uitzaaiing. Veel onduidelijkheid, angst en onzekerheid.
Ik heb de Goede week heel anders beleefd… en ontdekt dat ik maar al te graag Pasen vier…en (of maar) het lijden niet graag wil voelen. Nu kon het niet anders, maar was het juist mooier.
De vreugde, innerlijk, om de verrijzenis van Jezus is nu zoveel groter. En het vertrouwen dat, als ik me vasthoud aan Hem, het verdriet en de pijn nooit het laatste woord hebben. Dat is wat ik deze dagen ervaar en echt iedereen toewens…
Ik sta niet alleen, maar ga in vertrouwen aan de hand van Jezus en Maria.”
Lilian – Herten
In gebed, nooit alleen
“Ik heb de paasdagen als fijn ervaren. Ik heb veel gebeden. Ik heb bij elk gebed mijn dank uitgesproken, dat Hij bij ons is een ons beschermd. Ook bid ik bijna elke dag voor de slachtoffers en zieken. En dat ik blij ben en dankbaar dat ik gezond ben. Ook dank ik de engelen doe bij mij en ons zijn die ons beschermen. Dit voelde goed en ik voel de aanwezigheid. Soms is het zoeken naar woorden, maar het gaat steeds beter.”
Roy – Dopeling Herten
Wat wij vieren, dat geloven wij
“Een jaarlijks terugkerend “kippenvelmoment”: het slotlied bij de Paasviering. U zij de Glorie.
…..zegt telkenkere: “Christus overwint”….
…..niets heb ik te vrezen in leven en in dood….
Dit is een werkelijkheid die blijft en nooit verandert.
Dit is mijn geloof
Dit is mijn hoop
Dit probeer ik, met héél veel vallen en opstaan, in liefde te beleven.
Dit stemt tot dankbaarheid.
Alleluia!”
Josee – Munsterkerk
Thuis maar toch vrij
“Ook ik zit vanwege de maatregelen veel thuis. Geen bezoek, niet naar de Heilige mis op zondag, minder contact met vrienden en familie. Het zijn allemaal dingen waar ik over nadenk en het soms lastig mee heb. Op witte donderdag werd ik geraakt door de Passion op tv. De boodschap van hoop en liefde die vertaald was naar de huidige wereld waar we in leven, sprak me heel erg aan. Ik ben daardoor bewuster het paasweekend in gegaan en heb ook echt stilgestaan dat we altijd hoop mogen hebben en mogen beseffen dat God er voor ons is en ons zal steunen in moeilijke tijden.”
Thijs – Herten
Paascadeau uit de hemel
“Op Palmzondag ontvang ik van een, voor mij in de eerste instantie onbekende, een klein appje.
“Goedemiddag, groeten van xxxx”
Het telefoonnummer dat er bij stond was voor mij onbekend.
Ik googelde het nummer en kwam in een plek in het buitenland terecht. Ik weet dat mijn oudste broer daar woont en was meteen helemaal opgewonden, want wij hadden al 22 jaar geen contact meer met elkaar gehad!
Ik reageerde meteen dat ik het zo fijn vond van hem te horen! Hij schrijft aansluitend dat hij het betreurt dat de relaties in onze familie zolang zo slecht zijn geweest:
“Ik weet min of meer waarom dat zo is geweest, en ik had het misschien ook anders kunnen aanpakken. Helaas indertijd was het voor mij een keuze tussen mijn vrouw en mijn familie en dat is een makkelijke keuze om te maken. Gezien haar aangeboren onwrikbaarheid had ik niet de energie om zowel mijn werk te doen en deze problemen op te lossen. Ik hoop dat we nu geleidelijk weer alles naar normaal kunnen veranderen……”
De treurige omstandigheden waarin mijn broer nu verkeert is dat zijn vrouw intussen in een vergevorderd stadium dementie heeft en niet weet dat hij weer contact met zijn familie zoekt.
Dat is natuurlijk heel tragisch. Hij wil haar zo lang mogelijk zelf verzorgen. Mijn broer heeft voor Shell de hele wereld rondgereisd..
Je wilt niet weten hoe blij ik ben dat hij weer contact met me heeft opgenomen. Hoe treurig ook de omstandigheden zijn van zijn zieke vrouw.
Ik heb een hele dag gehuild van blijdschap mijn broer weer terug te hebben en van verdriet, dat hem dit overkomen is.
We hebben elkaar afgelopen week al lange brieven geëmailed en foto’s uitgewisseld.
Ik heb hier jarenlang in stilte voor gebeden en ik ben heel dankbaar nu!
Dit was míjn Pasen! Ik ben er nog helemaal vol van.”
Een parochiaan – Munsterkerk
De nest herontdekken
“Deze periode rond Pasen betekent voor mij van thuis uit werken, terwijl mijn vrouw en onze kinderen ook thuis werken.
Mijn dierbaren om me heen… maar dan ook 24/7 letterlijk om me heen.
Het leverde me een gevoel op van omgekeerde eenzaamheid.
Die uitdaging zou ik als oefening in verdraagzaamheid omschrijven.
Je brengt meer tijd met elkaar door dan je ooit voor mogelijk houdt.
Als je elkaar letterlijk en figuurlijk voldoende ruimte geeft, leer je ook de kleine dingen (opnieuw) waarderen.
Geen reistijd naar het werk, betekent ook meer tijd voor spelletjes met de kinderen, voorlezen, een keertje met ze meekijken naar een grappig filmpje.
Ik heb meer waardering voor mijn lieve huisgenoten gekregen.
En ook voor mijn collega’s op afstand. Plots is het niet raar om te informeren of alles wel is bij de ander.
Dat ervaar ik als warmte op afstand.
Ik hoop dat er iets van die betrokkenheid en waardering blijft hangen, als we weer ‘naar buiten’ mogen.”
Patrick – Herten
Elke strijd kan gebed worden
“Pasen was voor mij dit jaar vooral een zoeken naar volledige overgave in hoop en vertrouwen.
Daarom misschien ook extra emotioneel en kon ik aan televisie of beeldscherm tot tranen toe geroerd worden.
Ik geloof in de verlossing en de verrijzenis; kan daarom uit volle overtuiging Pasen vieren.
Maar het is in deze dagen zo verschrikkelijk moeilijk om mij vanuit dat zelfde vertrouwen over te geven, in de wetenschap dat wat God mij in deze situatie zal brengen, uiteindelijk goed zal zijn.
Waarom heb ik wel vertrouwen in het leven na de dood, maar maak ik mij zorgen voor onze toekomst tijdens en na Corona???
Geef mij Heer, de genade van de volledige overgave in vertrouwen op U!”
Frank – Munsterkerk
Gewoon “niks doen” is zo prima
“We doen niks, we kunnen niks, we zijn op elkaar aangewezen.
Het leven was altijd gejaagd en vol entertainment en nu kan dat niet meer. En dus hebben we goede gesprekken, maken we lange wandelingen, kijken we samen tv programma’s, doen we spelletjes, maken we puzzels, maken we samen huiswerk, eten we drie keer per dag samen, houden we echt rekening met elkaar.
We kunnen niks maar we doen zoveel….. We zijn echt samen. Misschien wel voor het eerst in jaren.
We zaten allemaal op een eiland en nu groeien we naar elkaar toe en dat is heel bijzonder om te ervaren.”
Martine – Herten
Toch lekker samen vieren!
“Ik heb persoonlijk de Witte Donderdag en Goede Vrijdag meegevierd via mijn laptop.
Ik heb genoten van de liturgie, van de sfeer, van de stilte.
Twee gedachten kwamen bij mij op: ik moest denken aan de Tweede Wereldoorlog toen in kelders de H.Mis in stilte werd opgedragen, of aan de schuilkerken in de Middeleeuwen waar toen in het geheim vieringen plaatsvonden.
De Kruisweg op Goede Vrijdag vond ik indrukwekkend. De omgeving van het park, alleen de Bisschop en mooi gesproken teksten en zang. Ik ben voorstander om ieder jaar deze viering in het Kruiswegpark te houden.
Paaswake en de Paasmis erg goede verzorgd! Ik heb genoten van de prachtige sfeerbeelden van de Munsterkerk.
Alles bij elkaar indrukwekkende vieringen in een vreemde situatie.
Ik ben nog iets vergeten: Marco een groot compliment voor de Kruiswegviering in Herten (eigenlijk complimenten aan diaken Patrick!). Geweldig om via de techniek binnen te komen in de huiskamers van de gezinnen. Dit is SAMEN KERK zijn op zijn best.
Rob en Marco bedankt voor jullie geweldige inzet!
Met hartelijke groet en hopelijk gauw tot ziens.”
Harry – Kathedraal
Pasen is een geschenk
“Dit jaar met Pasen was heel bijzonder voor mij! Tijdens de 40 dagentijd had ik mij veel goede dingen voorgenomen, maar niks is mij gelukt! Ik voelde me zwak en niet waardig om Pasen te vieren! Maar dit is de ultieme liefde, Jezus is voor mij gekruisigd en verrezen uit de dood, ondanks mijn zwaktes! Dit paasmysterie te vieren op een manier die ik nooit eerder had gedaan was voor mij een grote vreugde! Voor het eerst heb ik proberen te vasten vanaf de Kruisweg op vrijdagmiddag tot en met de paaswake op zaterdagavond en dit was heel mooi, geen uur ging voorbij waarop ik niet aan Jezus lijden heb gedacht en de verrijzenis van Jezus in de Paaswake gaf mij veel vreugde en een mooie bemoediging om deze liefde van God iedere dag in mijn leven te vieren en geloven!”
Jorrit – Herten
Toch nu al kleine vruchten
“De Coronacrisis kent voor iedereen op de wereld een onzekere uitkomst, maar zolang we gezond zijn mogen wij ons gezegend voelen.
Graag wil ik deze tijd de positieve effecten van de crisis benoemen zoals samenwerking, verbinding en solidariteit. Dit zijn zaken die in onze normaal zo individuele samenleving vaak worden benoemd, maar nooit echt tot uitvoering komen. Gelukkig zie ik, in tijden als deze, dat deze zaken wel volop worden gepraktiseerd.
Ten alle tijden heb ik vertrouwen en hoop. Vertrouwen in onze goede God en het gebed, waar ik mijn zorgen en lichtpunten met hem mag delen. Daarnaast heb ik hoop voor wat betreft de mensheid. Ik bid iedere dag dat onze huidige ervaringen in de post Corona fase mogen leiden tot minder focus op het materiële leven en tot meer ruimte voor naastenliefde en religie.”
Harwin – Herten
Hoe gaat het met jou?
“Dat is misschien wel de meest gestelde vraag in deze tijd, wel digitaal natuurlijk. Gelukkig kunnen de meeste mensen dan nog zeggen: ik voel me nog goed gezond, maar… en dan vullen we allemaal zo onze eigen ongemakken in, die door de ander veelal bevestigt zullen worden, ja ik ook… .
Maar een goede journalist vraagt door, ja maar hoe gaat het nou echt met je. Ik heb die vraag ook aan mezelf gesteld. En dan ligt het antwoord niet voor op mijn tong. Eh.. ja, ik probeer me wel aan een vast dagritme te houden, en daar maakt bingewatchen bijvoorbeeld geen deel van uit. Dus ben ik over die vraag, hoe het echt gaat, eens wat meer gaan nadenken. En toen kwam bij mij een ziekteperiode van jaren geleden, die enkele weken duurde, weer in mij naar boven. Nog afgezien van de pijn die je dan kunt hebben merk je ook dat je niet meer echt bij de gezonde wereld hoort. De mensen vergeten je niet, maar je staat aan de zijlijn, je mist veel ‘wat er zo onder elkaar gezegd wordt’, en je proeft niet hoe de ander in zijn vel zit. En zo ervaar ik ook deze tijd. We hebben dus sociale contacten nodig om voluit ‘mens te zijn’. Én Ik ervaar ‘hulp van Boven’. Ik kan wat gemakkelijker tijd nemen voor gebed, misschien omdat nood leert bidden? Hoe dan ook, ik voel ook dat God ons iets te zeggen heeft in deze tijd…! ”
Diaken Harm – Munsterkerk
Een nieuwe ruimte
“Deze afgelopen weken waren intensief in de begeleiding van huiswerk van de kinderen maar tegelijk ook mooi om te zien waar ze precies mee bezig zijn. We leven dichterbij elkaar, doen meer spellen en klusjes in huis. Buiten is het vooral stil, alles is onthaast en dat geeft ruimte, zo ervaren wij het. We zijn dankbaar dat we ons via de digitale wereld verbonden kunnen voelen met de parochie. En we merken in ons eigen gezin en om ons heen dat er meer aandacht is voor gebed!”
Een parochiaan – Herten
Broeders en zusters